di Fabio Strinati
A Shpend Sollaku Noé
1.
I gjithë një gllënkë fryme thëllimi i Beratit
qyteti i lashtë jeton brënda një zëri
që kumbon një jehonë pjellore
nga njëra degë në tjetrën, shfryn
në një kënd hijen e mekur, gulçon
një notë në Osumin dredhak
i gjithi një psherëtimë, një vorbullë ajri
ortekë pasqyrash, që marrin oksigjen
në një thjerëz.
*
Tutto un respiro il vento di Berat,
città antica che vive in una voce
che risuona un’eco fertile
tra un ramo e l’altro soffia
in un angolo l’ombra silente, sbuffa
una nota nell’Osum che serpeggia
tutto un sospiro un cerchio d’aria
moltitudine di specchi, ossigenati
nel riflesso.
Pagine: 1 2
